Lieve Katrien, lieve Mirte, Arne en Ante, familie en vrienden,

 

Met groot verdriet hebben wij, de collega’s van Dun & Bradstreet op donderdag 6 september vernomen dat David is overleden.

 

De verslagenheid en het ongeloof is nog steeds erg groot. David was voor velen een inspirator, een altijd vrolijk lichtpunt en bovendien een ongelofelijk gewaardeerde professional. Wat David de afgelopen 11 jaar aan ons als bedrijf heeft gebracht is uniek.

​

Kenmerkende was ook het gemak waarmee David in elke, soms moeilijke situatie zijn rust wist te bewaren en het gesprek naar een oplossing wist te begeleiden.

Hij zal ongelofelijk gemist worden.

​

Wij hebben 11 jaar met David samen mogen werken en graag willen wij met jullie delen wat hij in deze 11 jaar voor ons heeft betekend. Er volgen nu enkele anekdotes en herinneringen van collega’s uit de gehele BeNeLuxorganisatie:

​

David vertelde trots over zijn kinderen en hoe hij genoot van het opgroeien en alles wat daarbij hoort. ‘Het wordt alleen maar leuker’ zei hij daarover.

​

Iedere woensdag was het weer zover, David kwam met een zwaar Rotterdams accent het Nederlandse kantoor binnen gelopen. Wat een vrolijke start van de dag

​

Naast werk spraken we regelmatig over zijn vakanties met het gezin en de bijbehorende vakantie tips. Dit toverde direct een glimlach op zijn gezicht. Een echte familieman die vaak en met veel trots over zijn 3 kinderen vertelde. Vooral als zijn kinderen hadden gezegd dat ze de meest fantastische vakantie hadden gehad.

‘Maak je niet te druk en kijk vooruit’ was z’n slogan als het wat moeilijk ging.

​

David vertelde vaak hoe graag hij zijn vrouw zag en wat een hecht team zijn gezin was.

​

Enkele jaren terug had David net een nieuwe lease wagen gekregen maar hij kwam bijna onmiddellijk met de vraag om deze te wisselen. De reden was niet dat hij een mooier model wou.Nee, de rede was zijn dochter. Ze had cello les en de cello paste niet in de nieuwe auto. Elke auto was goed zolang de koffer maar groot genoeg was voor die cello.

​

David was een sportman en voetballiefhebber. Tijdens een team sessie in Nederland kwam ook naar voren hoe fanatiek hij was. Tijdens een wedstrijdje voetbal in de tuin wilde hij per se de winnende goal maken. Dit lukte ook maar hij scheurde ook volledig zijn broek van knie tot knie open wat hem niet tegen hield om met die opengescheurde broek mee te gaan stappen.

​

David was expert in het genieten van kleine dingen. Eten en drinken: zijn yoghurtje 's morgens op het werk, de snoepautomaat en Duvels maar enkel in het weekend.

​

De mooiste momenten waren voor mij die waar David af en toe inzage gaf in de David die hij bij familie en vrienden was. Een andere David, maar met evenveel overgave in alles wat hij deed. Genieten, de fierheid, de dankbaarheid en de verwondering zijn de kernwoorden waar ik dan aan denk.

​

Ik heb David leren kennen als een gezellige, gemoedelijke en kundige persoon, die een echte team-player was en grote bijdrage leverde aan het succes van onze klanten en ons bedrijf. Dankzij de energie van David zijn klanten echt geholpen bij ingewikkelde vraagstukken.

​

David en ik waren in Parijs tijdens de WK halve finale Frankrijk – België. In heel Parijs was die avond slechts 1 Belg die met zijn rode duivels shirt zowel voor als na de wedstrijd trots rond bleef lopen. Dit tot hilariteit van de Fransen. Het verdriet van de verloren match hebben we in meerdere barretjes weg gedronken.

​

Ik heb persoonlijk heel goede herinneringen aan de reis naar Valencia eerder dit jaar samen met David en 20 andere collega’s. Vooral wanneer de altijd rustige David een stress aanval krijgt wanneer hij z’n trouwring kwijt geraakte in een restaurant.

​

Zonder ring kon hij moeilijk terug naar huis.

​

We hebben met alle collega’s op ons knieën het volledige restaurant “afgezocht” om die ring te vinden. Met succes.

Het was fijn met hem op pad te gaan en ik ervaarde David als een bijzonder veelzijdige collega, een voorbeeld voor anderen, in zijn beroep, maar ook daarnaast.

​

Wat een eer om 11 jaar lang met hem samen te mogen werken.

​

David, Dank je wel