Lieve, lieve David,

 

Sinds verleden week dinsdag staat ons leven stil, niet te vatten, onwezenlijk, niet eerlijk.

Verleden week donderdag hebben we afscheid genomen van een onvergetelijke, fantastische schoonzoon.

 

Ons verdriet is zo groot en de pijn is niet te dragen.

David, je was een fijne mens, een liefdevolle man voor ons Katrien en een lief en zorgzaam vake voor ons Mirte, onze Arne en ons Antheke.

Je gezin kwam altijd op de eerste plaats.

 

Je was zo welkom in ons gezin, je kon intens genieten van ons samenzijn, feestjes en vakantiedagen.

Je stond altijd klaar, op jou konden we rekenen.

 

David, we zijn je heel dankbaar voor alle fijne momenten, voor je aandacht en nabij zijn in dagen toen wij het moeilijk hadden.

Maar vooral zijn Bruno en ik je héél dankbaar voor het mooiste geschenk dat je ons samen met ons Katrien gegeven hebt, jullie drie lieve kinderen.
Jullie hebben hen samen zoveel levenswaarden meegegeven, waarden die ook jouw leven bepaalden, de liefde en respect voor ons Katrien, de liefde voor je gezin. Je zag goedheid in elke mens, je had een open geest op de wereld en een groot rechtvaardigheidsgevoel.

 

Deze zaadjes heb je samen met ons Katrien gezaaid in het hart van de kinderen. Bedankt David, Bruno en ik zullen naast hen staan, zolang we leven.

 

Ik zou aan jullie allemaal, hier aanwezig, willen vragen om recht te staan, mekaar de hand te reiken en in verbondenheid met David tot God onze Vader te bidden om ons Katrien, de kinderen en de hele familie, de kracht te geven om zorgzaam met elkaar verder door het leven te gaan, ons staande te houden , om te blijven geloven dat de dood niet het laatste woord heeft, maar dat de liefde  overwint.

 

Bidden we samen rechtstaand het gebed dat Jezus ons geleerd heeft.
Onze Vader …