“We wonen amper op 500 m van mekaar en toch zien we mekaar zo weinig”. Hoe dikwijls hebben we dat niet tegen elkaar gezegd?

​

We zagen mekaar voornamelijk op familiefeesten en binnen de 5 minuten vonden we steeds elkaars gezelschap. Ons gesprek begon dan meestal met de vraag : “hoe is ‘t met ‘t sporten? Loop je nog veel? Wat zijn je sportieve plannen voor de komende maanden? Hier konden we uren over doorpraten, uiteraard met een pint of duvel in de hand.

​

David, vandaag hadden we een afspraak, niet hier, niet in deze omstandigheden maar in de Ardennen. Met de mannen van de familie zouden we op Wintertocht-weekend gaan, een oude familietraditie die jij enkele jaren geleden mee nieuw leven hebt ingeblazen.

​

Vandaag zouden we gaan mountainbiken en we zouden balletjes gaan afslaan op de golf. Weinigen onder ons hebben dit ooit al gedaan, jij wel,en toen iemand dit voorstelde tijdens onze laatste vergadering wist je meteen iedereen te overtuigen want volgens jou is golf een “kei neige” sport.

​

We zouden vanavond lekker gaan eten in Durbuy, daar ging jij voor zorgen en daar hadden we dan ook alle vertrouwen in. We gingen pokeren. Dat had je ooit eens gedaan en je vond dat zo plezant dat je de spelreglementen ging opvragen om het ons te kunnen aanleren.

​

En uiteraard zouden we tussendoor gaan vogelenpikken. Het dartsbord ging elke wintertocht onherroepelijk mee. Er werden speciale constructies opgezet om het ergens in de bungalow te kunnen ophangen zonder het risico te lopen onze huurwaarborg te verliezen. We speelden dan uren alsof het voor de wereldbeker was.

Het dartsbord is dan ook het symbool geworden van onze Wintertocht-weekends. Daarom geven we jou ons bord met een pijltje van iedereen die ooit heeft meegespeeld.

 

DIETER BRENGT DARTSBORD NAAR VOOR.

 

Samen hadden we een droom : Fietsen door Noorwegen, samen met Katrien en Ineke, het liefst tot aan de Noordkaap. Genieten van de natuur, wildkamperen en natuurlijk heel veel fietsen.Je was hier zo aanstekelijk enthousiast over dat we twee weken geleden met ons vier al eens samen kwamen om hierover te fantaseren. Je had 2 flessen bij. Een fles cava, die je zo lekker vond dat je er vanuit Spanje een dozijn van had meegebracht om daarna tot de constatatie te komen dat ze die ook verkochten in de Delhaize.

Je had ook een fles witte wijn bij. Eentje van 2006.  Maar je wist niet of ze nog lekker zou zijn. Ik vroeg nog al lachend of ik ze mocht komen ruilen moest dat niet het geval zijn. Maar dat mocht ik niet. Wel David, we hebben deze fles vorige week donderdag, met jou in gedachten,uitgedronken en ze was heerlijk. De lege fles zal voor altijd een speciale plaats krijgen in ons wijnrek.

 

David, we wonen nu even oneindig ver weg van elkaar,maar ik zal je meer zien dan ooit tevoren want op elke loop- of fietstocht neem ik je met me mee.

​

Vaarwel maat.