Lieve Mirte, Arne en Anthe,

​

Graag richt ik vanuit de school een woordje aan jullie drieën.

​

Wij zagen jullie bij ons opgroeien  in een fijn, hecht en warm gezin. Zo eentje uit de boekjes, zegt men dan wel eens.

Mirte, jij kwam bij ons binnen als een voorbeeld-leerling. Plichtsbewust en toen al nam je verantwoordelijkheid, vertelde juf Marlies me deze week. Arne, volgens juf Mireille was jij in die tijd een echte jongen die niet meteen het achterste van zijn tong liet zien. Je keek graag de kat uit de boom! En jij Anthe, stapte, zo zei meester Jan, aanvankelijk zijn kleuterklasje binnen als een stil, verlegen kleutertje dat in het begin zelfs wat verdriet had. Je vriendinnetjes maakten dat vlug goed!

​

Alle drie zijn jullie ondertussen verder opgegroeid tot wie je vandaag bent.

 

Mirte, jij bent nog steeds de spring- in-het-veld,die initiatief neemt, spontaan helpt en hard werkt .... ne sjoe zou juf Hilde zeggen ( Ik denk dan wel eens .... geen appelen onder een perenboom)

 

Arne, jij moest vast wat knokken tegen al dat meisjesgedoe, maar jij ontpopte jezelf tot een sportieve, sterke kerel, die met schoolbanken sleurt alsof ze niets wegen. Je boekje hou je nog steeds graag gesloten, denk ik ....

 

Anthe, op school bij ons hoor je bij ‘ de oudsten, de groten’ , maar thuis denk ik wel dat je het kakkenestje blijft, omringd door heel wat beschermengelen. Een gevoelige, stille genieter.

 

Het verlies van jullie vake is zo’n zinloos verdriet, een lotje van de loterij. Pech, gewoonweg ongelooflijk pech...

Tegelijk is dat warme nest, die sterke, intense familiekring waarin jullie kunnen vertoeven ook een lotje van de loterij en op dat gebied, trokken jullie wel de juiste kaarten.

​

Jullie staan niet alleen voor deze ongelooflijke berg van verdriet. Dat weet ik zeker. Je gaat gedragen worden!

Op de eerste plaats door die pracht van een moeke, eentje uit de duizend, eentje die jullie nu meer dan ooit onder haar vleugels zal nemen. Ik vrees dat je haar zelfs af en toe zal moeten helpen om jullie wat te lossen.

Jullie hebben ook een sterke zus-broer band! Die zit goed. Dat hebben jullie ouders goed gedaan!

​

Jullie hebben oma, opa, tantes en nonkels, nichtjes en neefjes, peters en meters die elke keer opnieuw zorgen voor een rijkdom aan schouders om op te huilen, armen om te omarmen , ogen om mee te kijken, oren om te luisteren en harten om mee te voelen...

​

Jullie hebben een vriend, die mee zwijgt omdat de stilte niet stoort  en vriendinnen die langskomen, omdat ze er graag voor je willen zijn.

​

Op dat gebied Mirte, Arne en Anthe, hebben jullie geluk. Jullie komen hier samen door: hand in hand, schouder aan schouder, elkaar goed vasthoudend!

​

Samen niet alleen sterk, maar  vooral heel warm nabij.